Ropień zagardłowy powstaje, gdy tkanki miękkie tylnej ściany gardła zostają objęte stanem zapalnym. Może przybierać formę ostrą lub przewlekłą. Ostry ropień zagardłowy jest chorobą wieku dziecięcego, będącą następstwem nadkażenia bakteryjnego. Natomiast przewlekły ropień zagardłowy dotyczy osób dorosłych i występuje najczęściej w przebiegu gruźlicy trzonów kręgów szyjnych.
Z nazwy „bezgłos” łatwo wnioskować, że opisuje utratę głosu. Rzeczywiście, wiąże się z niezwykle zaawansowanym zaburzeniem głosu, czyli niemożnością prawidłowego wydobycia go. Stoi za tym upośledzenie funkcji fonacyjnej krtani, do czego może dochodzić na różnych podłożach - anatomicznym, czynnościowym i psychicznym.
Zarówno objawy, jak leczenie zapalenia jamy ustnej są ściśle powiązane z przyczyną, która wywołała chorobę. Procesy zapalne mogą mieć podłoże wirusowe, bakteryjne, grzybicze i kontaktowe. Niektóre z nich przebiegają stosunkowo ciężko, inne wiążą się tylko z nieznacznymi dolegliwościami.
Istnieje długa lista czynników prowadzących do wystąpienia przewlekłego zapalenia gardła. Czasami zdarza się, że jest to efekt problemu wewnątrzustrojowego, polegającego na zaburzeniu funkcji produkcji wydzieliny śluzowej przez błonę śluzową gardła. Częściej jednak sami odpowiadamy za pojawienie się choroby.
Angina ropna powstaje w wyniku zakażenia błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych szczepem bakterii ropotwórczych Streptococcus pyogenes (paciorkowców). W przebiegu choroby występuje ostry ból gardła, nasilający się w trakcie połykania, oraz wysoka gorączka, co czyni anginę szczególnie uciążliwą dla dzieci. Niestety, na ostre zapalenie gardła nie ma szczepionki, więc działania profilaktyczne ograniczają się wyłącznie do przestrzegania zasad higieny (zwłaszcza jamy ustnej i uszu). Leczenie anginy u dzieci wymaga wdrożenia antybiotykoterapii, aczkolwiek przed jej przepisaniem, lekarz powinien potwierdzić etiologię choroby odpowiednim badaniem, bo aż w 70% angina wywoływana jest przez wirusy, wobec których antybiotyki pozostają bezskuteczne.